Το αγόρι κοίταξε κάτω και είπε «Ναι».
Ο δικαστής ρώτησε: «Γιατί;»
Το αγόρι απάντησε: «Το χρειαζόμουν».
Ο δικαστής ρώτησε: «Γιατί δεν το αγοράσατε απλώς;»
Το αγόρι απάντησε: «Δεν είχα χρήματα».
Ο δικαστής ρώτησε: «Γιατί δεν το πήρες από την οικογένειά σου;»
Το αγόρι είπε: «Ζω με τη μητέρα μου, είναι άρρωστη και δεν έχει δουλειά. Έκλεψα το ψωμί και το τυρί για να της το δώσω».
Ο δικαστής ρώτησε: «Εργάζεσαι;»
Το αγόρι απάντησε: «Δούλευα σε ένα πλυντήριο αυτοκινήτων, αλλά πήρα μια μέρα άδεια για να φροντίσω τη μαμά μου, οπότε με απέλυσαν.»
Ο δικαστής ρώτησε: «Γιατί δεν ζητήσατε βοήθεια από κάποιον;»
Το αγόρι είπε: «Πήγα σε πενήντα άτομα, αλλά κανείς δεν με βοήθησε, οπότε έκανα αυτό το βήμα».
Αφού άκουσε αυτό, ο δικαστής είπε: «Η κλοπή είναι λάθος, ειδικά η κλοπή ψωμιού. Αλλά είμαστε όλοι υπεύθυνοι γι' αυτό. Όλοι εδώ, συμπεριλαμβανομένου και εμού, είμαστε ένοχοι. Οπότε, θα επιβάλω πρόστιμο σε όλους στο δικαστήριο δέκα δολάρια. Κανείς δεν μπορεί να φύγει χωρίς να πληρώσει».
Ο δικαστής έβγαλε δέκα δολάρια από την τσέπη του και τα άφησε στην άκρη. Έπειτα είπε: «Επίσης, επιβάλλω πρόστιμο στο κατάστημα χιλίων δολαρίων επειδή δεν βοήθησε ένα πεινασμένο παιδί και κάλεσε την αστυνομία. Αν το κατάστημα δεν πληρώσει το πρόστιμο εντός είκοσι τεσσάρων ωρών, το δικαστήριο θα το κλείσει».
Ο δικαστής είπε: «Το πρόστιμο θα δοθεί σε αυτό το αγόρι ως απολογία από το δικαστήριο».
Όλοι στο δικαστήριο, συμπεριλαμβανομένου του αγοριού, συγκινήθηκαν μέχρι δακρύων. Το αγόρι συνέχισε να κοιτάζει τον δικαστή, ο οποίος επίσης βγήκε έξω σκουπίζοντας τα μάτια του.
Αυτή η ιστορία μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν η κοινωνία, το σύστημα και τα δικαστήριά μας είναι έτοιμα για τέτοιες αποφάσεις.
Όπως είπε ο Τσανάκια, «Αν ένας πεινασμένος κλέψει ψωμί, οι άνθρωποι αυτής της χώρας θα πρέπει να ντρέπονται».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου