Το τζιν που πουλήθηκε στην τιμή των… 87.400 δολαρίων – Η θλιβερή του ιστορία

 

Έναντι της τιμής των 87.400 δολαρίων πουλήθηκε σε δημοπρασία στις ΗΠΑ ένα τζιν παντελόνι, μάρκας Levi’s. Κι αν αναρωτιέστε γιατί οι δύο αγοραστές δέχθηκαν να πληρώσουν ένα τόσο μεγάλο ποσό, ο λόγος είναι απλός.Το συγκεκριμένο τζιν δεν είναι ένα τυχαίο παντελόνι, αλλά σχεδιάστηκε τη… μακρινή δεκαετία του 1880. Δηλαδή είναι ηλικίας περίπου 140 ετών. Και σαν να μην έφθανε αυτό, βρέθηκε σ’ ένα εγκαταλελειμμένο ορυχείο σε κάποια απομακρυσμένη πόλη του Νέου Μεξικού.«Δεν είχαμε σχεδιάσει να αγοράσουμε από κοινού το τζιν. Μοιάζει με τρέλα αυτό που κάναμε» παραδέχεται ο Ζιπ Στίβενσον, ο οποίος μαζί με τον 23χρονο Κάιλ Χάτνερ, αναδείχθηκε νικητής της δημοπρασίας.

Το ποσό των 87.400 δολαρίων αποτελεί μία από τις υψηλότερες διαχρονικά τιμές, οι οποίες έχουν δοθεί για ένα οποιοδήποτε τζιν παντελόνι. Ο Χάτνερ πλήρωσε το 90% του ποσού, ενώ ο Στίβενσον συνείσφερε το υπόλοιπο 10%.

Ο τελευταίος διαθέτει εδώ και 30 περίπου χρόνια ένα κατάστημα επιδιόρθωσης ρούχων στο Λος Άντζελες. Αλλά ποτέ δεν έχει «πέσει» στα χέρια του ένα τόσο παλιό ύφασμα. «Τέτοιου είδους τζιν είναι εξαιρετικά σπάνια» δηλώνει, μιλώντας στο CNN.

Ο ίδιος είχε ακούσει για το εν λόγω τζιν πριν πέντε χρόνια, όταν και είχε ανακαλυφθεί από τον Μίκαελ Χάρις σε ένα εγκαταλελειμμένο ορυχείο στο Νέο Μεξικό. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτήν τη στιγμή υπάρχει μόλις ακόμη ένα αντίστοιχης παλαιότητας και ποιότητας τζιν, το οποίο φυλάσσεται σε μουσείο.

Μπορεί το τζιν να αποτελεί ένα εμβληματικό ρούχο για την πολιτισμική και πολιτιστική κουλτούρα των Δυτικών Πολιτειών, αλλά ταυτόχρονα κρύβει και μια σκοτεινή ιστορία. Κι αυτό, διότι στο εσωτερικό της τσέπης είναι χαραγμένη η εξής φράση. «Το μόνο είδος που κατασκευάστηκε από Λευκό Εργάτη».

Η Wall Street Journal επικοινώνησε με τον νυν εκπρόσωπο της Levi’s, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι το συγκεκριμένο σλόγκαν υπήρχε σ’ όλα τα τζιν της δεκαετίας του 1880, όταν και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση απαγόρευσε στους Κινέζους να δουλεύουν στις ΗΠΑ.

Η εταιρεία ρουχισμού εγκατέλειψε αυτή την πολιτική, όπως και το επίμαχο σλόγκαν, λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα, μέσα στη δεκαετία του 1890. Όσον αφορά την απαγόρευση των Κινέζων εργατών, η σχετική νομοθεσία καταργήθηκε μόλις το 1943.