Αυτό είναι το άρωμα της αιωνιότητας

 

Εντοπίστηκαν τα συστατικά του αρωματικού υγρού που έβαζαν οι Αιγύπτιοι στις μούμιες.Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι αποφάσισαν κάποια στιγμή να ταριχεύουν τους νεκρούς τους διαδικασία που ακολουθούνταν κατά κανόνα στα μέλη των βασιλικών οικογενειών και σε κάθε είδους αξιωματούχους και σημαίνοντα πρόσωπα της αιγυπτιακής κοινωνίας. Ταριχεύονταν μάλιστα και ζώα συνήθως γάτες, σκύλοι και πτηνά αλλά έχουν βρεθεί και ταριχευμένοι κροκόδειλοι.Δεν έχει αποσαφηνιστεί η αιτία που οι Αιγύπτιοι αποφάσισαν να ασχοληθούν με την ταρίχευση των νεκρών και διάφορες θεωρίες έχουν κάνει την εμφάνιση τους με δημοφιλέστερη ότι ήθελαν με αυτό τον τρόπο να διατηρείται για πάντα σε καλή κατάσταση το σώμα του νεκρού ως μια πύλη στην αιωνιότητα ενώ υπάρχει και η άποψη αρχαιολόγων ότι με την ταρίχευση οι Αιγύπτιοι ήθελαν να βρίσκεται ο νεκρός οπτικά σε μια κατάσταση που θα γινόταν αποδεκτός από τους θεούς για να εισέλθει στην αιώνια κατοικία του.

Το σίγουρο είναι ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι είχαν αναγάγει όχι απλά σε τέχνη αλλά σε πραγματική επιστήμη την ταρίχευση με κάποιες από τις μεθόδους και υλικά που χρησιμοποιούσαν να παραμένουν ακόμη άγνωστες. Ανάμεσα στα υλικά που χρησιμοποιούσαν οι ταριχευτές ήταν ένα αρωματικό υγρό που τοποθετούσαν στο σώμα του νεκρού στο τελικό στάδιο της ταρίχευσης, υγρό που θεωρούσαν ότι ενισχύει περαιτέρω τη συντήρηση της μούμιας για αυτό και ονομάστηκε «άρωμα της αιωνιότητας».

Ομάδα ερευνητών αποτελούμενη από επιστήμονες Ινστιτούτου Γεωανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ στη Γερμανία και ειδικούς στην αρωματολογία μελέτησαν τη μούμια της Senetnay που είναι γνωστή ως « Στολίδι του Βασιλιά» και ήταν η τροφός του Φαραώ Αμενχοτέπ Β’ ή Αμένοφις Β’ που ήταν ο 7ος φαραώ της 18ης δυναστείας της Αιγύπτου. Η ερευνητική ομάδα ανασυνέθεσε την οσμή του αρωματικού υγρού που είχε τοποθετηθεί στην Senetnay και πρόκειται για μια οσμή αποτελούμενη από μια σειρά υλικών όπως κερί μέλισσας, φυτικές ουσίες, ρητίνη και ένα ορυκτό παρόμοιο με αυτό που χρησιμοποιείται σήμερα στις ασφαλτοστρώσεις.

Το κερί της μέλισσας χρησιμοποιήθηκε σύμφωνα με τους ερευνητές ως υλικό προστασίας της μούμιας από βακτήρια και το ορυκτό για προστασία των οργάνων της μούμιας από την υγρασία και τα έντομα. Οι φυτικές ουσίες απέδιδαν μια οσμή βανίλιας και της ρητίνης οσμή πεύκου. Το άρωμα αυτό θα παρουσιαστεί σε έκθεση που θα γίνει σύντομα στο μουσείο Moesgaard στη Δανία.