Παραιτούνται CEO παντού ,τι συμβαίνει

 

Αυτό που στην κορύφωση της πανδημίας κάποιοι περιέγραψαν ως το κύμα της μεγάλης παραίτησης δεν έχει καταλαγιάσει ακόμη, τουλάχιστον όχι όσον αφορά τους CEOs των εταιρειών-μεγαθηρίων. Μάλιστα, στη σχετική λίστα συμπληρώθηκε πρόσφατα και το όνομα του Kevin Johnson της Starbucks. Οι περισσότεροι από αυτούς τους mega CEOs, αναφέρουν επισήμως στις ανακοινώσεις τους ότι "νιώθουν έτοιμοι για μια αλλαγή σκηνικών". Λένε, όμως, την αλήθεια;

Οι CEOs με το πρόσωπο στον τοίχο

Προφανώς, κάποιοι από όλους αυτούς τους CEOs θα έχουν σταματήσει να νιώθουν δημιουργικοί, θα τους λείπει το στοιχείο της πρόκλησης. Κάποιοι άλλοι θα θέλουν να περάσουν περισσότερο χρόνο με την οικογένειά τους, έχοντας εξασφαλίσει μια περιουσία που να τους το επιτρέπει. Θα υπάρχουν και αυτοί που θα έχουν ανάγκη ένα διάλειμμα.


Ο πιο σημαντικός, όμως, λόγος για να παραιτηθεί κάποιος είναι η γνώση του ότι οι συνθήκες εργασίας είναι όντως καλύτερες σε κάποια άλλη επιχείρηση. Ειδικά τώρα που έχει ανοίξει η αγορά μετά το κύμα της μεγάλης παραίτησης, οι υπάλληλοι ζητούν από τα αφεντικά τους περισσότερα και, αν δεν τους τα δώσουν, φεύγουν.

Από την άλλη, τις αποφάσεις, ειδικά τις αντεργατικές, τις παίρνουν οι CEOs. Είναι αυτοί στους οποίους έχει πέσει ο κλήρος της μείωσης του budget, των απολύσεων, του παγώματος των προσλήψεων ή, φευ, της ανακοίνωσης των μειώσεων στους μισθούς. Αυτό, κάνει τη ζωή των καλοπληρωμένων υψηλά ιστάμενων στελεχών πιο δύσκολη, σε συναισθηματικό επίπεδο, απ' ό,τι των υπόλοιπων εργαζομένων.


Κάποιοι CEOs, λοιπόν, προτιμούν να παραιτηθούν παρά να προχωρήσουν σε αποφάσεις με τις οποίες δεν συμφωνούν ή που γνωρίζουν ότι θα τους καταστήσουν αντιπαθείς. Έτσι, βγαίνουν στον πάγκο, εξασφαλίζοντας την ψυχική τους υγεία.

Τι λένε οι στατιστικές

Σύμφωνα με πρόσφατη αμερικανική έρευνα, το 76% των καλοπληρωμένων υπαλλήλων πιστεύει ότι η πανδημία έχει επηρεάσει αρνητική την υγεία του, το 81% ότι η βελτίωση της εσωτερικής ισορροπίας του είναι πιο σημαντική από μια εξέλιξη στην καριέρα του και το 70% ότι μάλλον θα παραιτούνταν υπέρ μιας δουλειάς που θα υποστήριζε καλύτερα τη ψυχοσωματική υγεία του.


Υπάρχουν όμως και κάτι ποσοστά με μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ενώ το 83% των στελεχών δηλώνει πως σχεδιάζει να επεκτείνει τα "προνόμια ευημερίας" του προσωπικού μέσα στην επόμενη χρονιά και το 91% θεωρεί τον εαυτό του "αρχηγό που νοιάζεται", μόνο το 56% των εργαζομένων πιστεύει ότι το αφεντικό του νοιάζεται για την ευημερία του, ενώ το ποσοστό αυτών που πιστεύουν ότι η δική τους ψυχική υγεία είναι εξαιρετική ή καλή είναι μικρότερο από 60%.

ι πρέπει να γίνει

Όλοι είναι εξουθενωμένοι. Κι εμείς στραβά αρμενίζουμε αλλά και ο γιαλός είναι στραβός. Τι βγάζουμε, λοιπόν, από όλη αυτή την υπόθεση, που μόνο σχηματικά μπορεί να παρουσιαστεί, καθώς οι λόγοι για τους οποίους παραιτούνται οι CEOs στην πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκοι αλλά και πιο πολλοί;


Το ότι οι εταιρείες πρέπει να δώσουν τη δέουσα σημασία στην ψυχική υγεία των υπαλλήλων τους και να υιοθετήσουν πρακτικές που θα προωθούν την καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και την προσωπική ζωή, όπως είναι τα ελαστικά ωράρια, η απαγόρευση της αποστολής e-mail εκτός ωραρίου εργασίας, η ενθάρρυνση των διαλειμμάτων κατά τη διάρκεια της εργάσιμης ημέρας και οι Παρασκευές με τις μειωμένες ώρες εργασίας.



Δεν υπάρχουν σχόλια: